Sluiers (Veils)

SLUIERS
Ooit in de oorsprong begint het:
Het versluierde, de waaiering
van twee matrassen in dat ene bed

Het schreeuwen van daken
Het vinden van elkaar en daar
Ja tegen zeggen uit vrees voor de leegte

Dan rukt de tijd op, tornt aan de wolken
Je dromen stapelen tot flat na flat
Waarachter ongeziene levens spelen

Het jouwe haalt een fietsje van de galerij
Doet eten in kannen en kruiken
Verbaast zich over nieuwe gemakken

Zet woordeloos de vuilnis buiten
Neemt de trein naar iets en terug
Verft haren in de kleur die ze waren

Sport, eet vergeet en vergeeft
De wind die aan waaien herinnert,
Geeft er achteloos kleren aan mee

Maar een skyline die je niet kende
Staat op zekere dag voor je raam
Grijnzend, met onregelmatige tanden

Je schrikt, keert op je schreden
Naar de kamer met het oude bed
Zoekt wanhopig naar iets van verweer

En vindt in de ontroostbare zachtheid
Waarmee je hand zoekt naar rimpels
Een antwoord dat buitelt van spijt

Je bent vergroeid met een portret
en zonder het te weten
Werd je het

(tekst: Mieke Vuijk)